We zitten in een haventje, halfweg tussen België en Portugal. Ton voelt Jos aanwezig.
“Op de grens van twee landen, op de grens van water en licht, op de grens van bergen en oceaan, van zoet water en zout water – het is op deze raakvlakken dat leven ontstaat, dat het nieuwe ontstaat. Het is de verbinding tussen uiterste polen, zoals er leven ontstaat tussen jullie als twee levende polen: aarde en lucht. Wees de poort, samen, waardoor anderen de toekomst in kunnen wandelen. Verbind je, maar verbind je niet te hecht. Sta op eigen voeten. Zet je eigen energie neer.
Jullie verbinden opnieuw de woestijn met de oceaan, de energie die je daar hebt gevoeld bij de Sinaï, breng je door richting de Atlantische Oceaan. Het moment is gekomen, op 5:5 gaat de nieuwe poort open, de poort van de toekomst. Laat je leiden door de tekens. Wees dichtbij je eigen hart. Ik weet, het zijn geen nieuwe principes, maar toch is het goed om je daar telkens aan te herinneren. Ik ben met jullie. Ik breng het zonnebewustzijn in, op het moment dat jullie vooral verbonden zijn met de maan. De zon is de absolute straalkracht die het nieuwe aankondigt. Een nieuwe dag, een nieuwe eeuw, een nieuw millennium.”
(28/4/2023)
