During the period when I was suffering from long covid – and my lungs suddenly locked up – I tried everything: medicine, homeopathy, accupuncture, ayurveda, energetic treatments, mushrooms etc. According to the family doctor it was burnout, according to others adrenal exhaustion, the next one gave a Chinese herbal mix and so the circus went on and on. Everyone gave a different interpretation. At one point, half the kitchen sink was full of potions, pills and powders. There was some truth in everything, but somewhere I suspected that my lung problem must have a deeper cause. When at one point I smoked a joint, which brought immediate relief as the hot air dried my lungs, I suddenly found myself on the couch in a heavy trip for two hours. I was far away, and I only remember one word from the whole trance: ASTURIAS. I thought it was such a strange word that I wrote it down so I would remember it the next day. When I searched for the word on Google, it turned out to be an area in northern Spain. Exactly the area Anne had seen during a meditation.
So we drive from Belgium, through France to Asturias in northern Spain. Along the way, a theme starts to emerge. The myhtological reality begins to shine through the ordinary reality, through all sorts of hints, coincidences and events. This time the theme has to do with kings and coronations. Apparently I have a thing for royalty. Meanwhile, on the news I see snippets of the preparations for Charles’ coronation in Great Britain. In the Netherlands, everyone is enthusiastically celebrating Kingsdag.
This time the king theme is touched upon on our trip as we travel past the castle of Blois in the Loire. We discover that as many as 7 French kings and 11 queens lived there. On our next stop we sit on a terrace in the port town of Saint Jean de Luz where opposite our terrace is the home of Louis the Sun King, who once stayed there for his marriage to a Spanish princess.
As we cross the border into Spain I am reminded of a time long ago when I walked for ten days with Carlos, son of Princess Irene of the Netherlands and Carlos of Spain, the path of the Cathars, from Montsegur in France to Montserrat in Spain. As soon as we crossed the Spanish border, Carlos told us that people there still saw him as a possible heir to the throne. There was even a whole movement dedicated to it: the Carlists. ‘Do you actually want to be king?’ I asked him. ‘No, actually I don’t. I’d rather go into space travel,’ I remember him saying. That solved the problem of succession to the throne and a possible next battle for Spanish kingship.
ASTURIAS
Finally, as we drive into Spain into the province of Asturias, another royal story unfolds. We read about Pelagius, the first king of the kingdom of Asturias who defeated the Moorish army at Covadonga in 722 AD. He had been hidden with 30 men in a gorge in the mountainous region of the Picos de Europa, facing a large Mohammedan majority. By now the entire Iberian peninsula had fallen into Moorish hands, but one small band of warriors bravely held out. The story goes that with the help of Mother Mary, they defeated the enemy, and thus began the Reconquista: over a period of 700 years, the Moors were driven out of Spain and Portugal.
Pelagius became the first king of Asturias, and from this line of kings eventually came the royal house of Leon, the royal house of Cordoba, and thus the present Spanish royal house. Pelagius is thus a very distant ancestor of Carlos.
COVADONGA
When Anne and I decide to visit the gorge of Covadonga, we encounter a veritable religious circus. Buses filled with devout Catholics, a mini-cathedral on a mountain, a tunnel with candles and finally a cave with a sparkling Marian altar. We sat down in front of the altar, both put on music to tune in a bit more, and both have an intense spiritual experience. Despite the throngs of tourists and the bling bling, the magic of the place penetrates us deeply. I feel the energy of Pelagius, and in my meditation I see both him and the Mohammedan warriors kneeling. A reconciliation takes place between the Moorish warriors and Pelagius. After so many centuries of struggle and war, it is time for forgiveness and connection… It is a moving moment and tears run down my cheeks.
But as I sit in Mother Mary’s cave, I realize that a certain distortion of history has taken place. After all, Pelagius seems thoroughly Celtic. Could it be that this Celtic warrior was later incorporated, assimilated into a Catholic, Christian story? Pelagius was no doubt unaware that his struggle eventually culminated in a Christian church that became more powerful than ever, that would go on to bloodily conquer many lands and eventually spawn the hated Inquisition. Instead of Islamic domination, Europe was conquered by Catholic Christianity, both religions that proclaimed their teachings by fire and sword. The Western indigenous cultures – the Celts, the Teutons, Druidism, witches, Merovingians, goddesses such as Arduina, Isis, Nehellenia, etc – had to lose out.
Early Celtic Christianity, in which man and woman were equal, in which there was reverence for nature and people still saw the earth as an animated being, gave way to a religion ruled by priests, cardinals and the Pope. A religion of God the Father, the Son and The Holy Spirit. The Celtic Great Mother goddess was replaced by Mother Mary. Covadonga, the Grotto of the Great Mother, was turned into a Marian chapel.
ALFONSO
In the evening, when Anne and I book a hotel in a small town a hundred kilometers away, it turns out that the Asturian king story continues here. Here we also find the answer to our questions. The town, Pravia, is, among other things, the seat of Alfonso the second, a great, great, great grandson of Pelagius. He is the man who finally makes the switch from Celtic to Catholic Christianity. Alfonso joins the Pope from Rome and Emperor Charlemagne for political reasons. This Alfonso differs day and night from Pelagius. Where Pelagius is a courageous warrior, Alfonso is more of a pious monk. He is called “the Chaste”. He makes a pilgrimage to Libredon, a small town in Galicia, and receives a vision that the bones of the apostle James are arriving from Palestine in a stone boat. The place immediately becomes a place of pilgrimage. The place is now better known as Santiago de Compostela, and millions of people from all over the world walk the camino to finally see the famous apostle’s grave. Even the Pope once went there and proclaimed that the bones must indeed belong to St. James… The miracles are not yet out of this world. Amazing how one man’s fabrication can influence history for centuries.
OVIEDO
Alfonso moves the royal house from Pravia to Oviedo, the third King’s City and current capital of Asturias. It is a lively city with a character and culture of its own. The population exudes a certain self-confidence, fun and pride. Music plays everywhere, people walk around dressed up in ancient costumes, bagpipes are played, a relic of Celtic music. King Pelagius is not yet dead, but seems to live on in his people.
It is Anne’s birthday and we decide to make our third stop there. We have a wonderful day and feel connected to the ancient Celts. It is as if at this time we are rediscovering our own ancient native roots, our connection to the land, and to the soul.
Tuning into King Pelagius at a quiet moment, I receive the following message:
‘There is a battle going on; an archetypal battle between the small and the big, between the village of Asterix and the Roman army, between the Celts and the Catholics, it has always been this same archetypal battle. Between the ones who stand up for truth, justice and fairness, for the feminine, for that which is vulnerable and fragile, against systems that promote power, status, might and wealth. Just as in our time we fought against a great army, an overwhelming power that had already conquered all of Spain and Portugal. But we stood our ground. We prayed to the Madonna. We held up her flag. We kept the torch burning. Just by doing that, by not surrendering and speaking our truth we conquered. We won the battle. The physical fight was just the result of it. It was more our conviction, our strength of soul that made all the difference. This is what I want to give to you. This strength, this power to believe in yourself. To stand up for what is true to you. In your time. To be honest. Not to be perfect or morally superior, but to be true to your heart in all vulnerability and honesty. Your sword is your pen, to write your truth down. Your battle is about the earth and your patroness is other Earth, Gaia, the Great Goddess. The best thing you can do for her is to honor her. To kneel down and ask her support and guidance. Just as we did before the battle started….”
TO BE CONTINUED
De koningen van Asturias
In de periode dat ik last had van long-covid – en mijn longen opeens op slot gingen – probeerde ik alles uit: medicijnen, homeopathie, accupunctuur, ayurveda, energetische behandelingen, mushrooms etc. Volgens de huisarts was het burn-out, volgens anderen bijnier uitputting, de volgende gaf een chinese kruidenmix en zo ging het circus maar door. Iedereen gaf er een andere duiding aan. Op een gegeven moment stond het halve aanrecht van de keuken vol met drankjes, pillen en poeders. In alles zat wel een kern van waarheid, maar ergens had ik het vermoeden dat mijn longprobleem een diepere oorzaak moest hebben. Toen ik op een gegeven moment een joint opstak, die direct verlichting bracht doordat de hete lucht mijn longen droog maakte, lag ik opeens twee uur lang in een heavy trip op de bank. Ik was ver weg, en ik herinner me van de hele trance maar één woord: ASTURIAS. Ik vond het zo’n vreemd woord dat ik het opschreef zodat ik het de volgende dag zou herinneren. Toen ik op Google zocht naar het woord, bleek het een gebied in Noord Spanje te zijn. Precies het gebied waar Anne tijdens een meditatie ook al op was gewezen.
Zo rijden we vanaf België, door Frankrijk naar Asturias in noord Spanje. Onderweg begint zich onmiskenbaar een thema aan te dienen. De myhtologische werkelijkheid begint door de gewone werkelijkheid heen te schijnen, door allerlei hints, toevalligheden en gebeurtenissen. Dit keer heeft het thema met koningen en kroningen te maken. Niet voor het eerst… blijkbaar heb ik iets met koningshuizen. Op het nieuws zie ik ondertussen flarden van de voorbereidingen van de kroning van Charles in Groot Britannië voorbijkomen. In Nederland viert iedereen vol enthousiasme koningsdag.
Dit keer wordt het koningsthema op onze reis aangeraakt als we voorbij het kasteel van Blois in de Loire reizen. We ontdekken dat er maar liefst 7 franse koningen en 11 koninginnen woonden. Vervolgens zitten op een terrasje in het havenstadje Saint Jean de Luz waar tegenover ons terras het huis van Louis de Zonnekoning is, die er ooit verbleef voor zijn huwelijk met een Spaanse prinses.
Als we de grens met Spanje oversteken moet ik terugdenken aan de keer dat ik lang geleden met Carlos, zoon van prinses Irene van Nederland en Carlos van Spanje, tien dagen het pad van de Katharen liep, van het franse Montsegur naar het Spaanse Montserrat. Zodra we de Spaanse grens overwandelden vertelde Carlos dat de mensen hem daar nog steeds zagen als mogelijke troonopvolger. Er was zelfs een hele beweging aan gewijd: de Carlisten. ‘Wil je eigenlijk wel koning worden?’ vroeg ik hem. ‘Nee, eigenlijk niet. Ik ga liever in de ruimtevaart.’ Daarmee was het probleem van de troonsopvolging en een mogelijk volgende Spaanse koningsstrijd opgelost.
ASTURIAS
Als we in Spanje uiteindelijk de provincie van Asturias binnenrijden ontspint zich een volgend koningsverhaal. We lezen over Pelagius, de eerste koning van het koninkrijk Asturias die in 722 n. Chr. het Moorse leger versloeg bij Covadonga. Hij had zich met 30 man verscholen in een kloof in het berggebied van de Picos de Europa, en stond tegenover een grote Mohammedaanse meerderheid. Het hele Iberische schiereiland was inmiddels in handen van de Moren gevallen, maar één klein groepje krijgers hield dapper stand. Het verhaal gaat dat ze met de hulp van Moeder Maria de vijand versloegen, en daarmee begon de Reconquista: in een periode van 700 jaar werden de Moren uit Spanje en Portugal verdreven.
Pelagius werd de eerste koning van Asturias, en uit deze koningslijn kwam uiteindelijk het koningshuis van Leon, het koningshuis van Cordoba, en daarmee ook het huidige Spaanse koningshuis voort. Pelagius is daarmee een verre, verre voorouder van Carlos.
COVADONGA
Als Anne en ik besluiten om de kloof van Covadonga te bezoeken, treffen we een waar religieus circus aan. Bussen met vrome katholieken, een mini-kathedraal op een berg, een tunnel met kaarsjes en uiteindelijk een grot met een fonkelend Maria altaar. We gaan voor het altaar zitten, zetten allebei muziek op om ons wat meer af te kunnen stemmen en hebben beiden een intense spirituele ervaring. Ondanks de drommen toeristen, de bling bling en de christelijke geschiedvervalsing dringt de magie van de plek diep in ons door. Ik voel de energie van Pelagius, en in mijn meditatie zie ik zowel hem als de Mohammedaanse strijders knielen. Er vindt een verzoening plaats tussen de Moorse strijders en Pelagius. Na zoveel eeuwen strijd en oorlog is het tijd voor vergeving en verbinding… Het is een ontroerend moment en de tranen lopen over mijn wangen.
Maar terwijl ik in de grot zit van Moeder Maria, besef ik dat er een zekere geschiedsvervalsing heeft plaatsgevonden. Pelagius lijkt immers op en top Keltisch. Kan het zijn dat deze Keltische strijder werd ingelijfd, geassimileerd in een Katholiek, christelijk verhaal? Pelagius was zich ongetwijfeld niet bewust dat zijn strijd uiteindelijk uitmondde in een christelijke kerk die machtiger werd dan ooit, vele landen op bloedige wijze zou gaan veroveren en uiteindelijk de gehate inquisitie voortbracht. In plaats van de Islamitische overheersing werd Europa veroverd door het Katholieke Christendom, beiden religies die te vuur en te zwaard hun leer verkondigden. De westerse inheemse culturen – de Kelten, de Germanen, het Druïdisme, de heksen, de Merovingers, godinnen als Arduina, Isis, Nehellenia, etc – moesten het onderspit delven.
Het vroege Keltische Christendom, waarin man en vrouw samen opgingen en elkaars gelijken waren, waarin er eerbied voor de natuur was en mensen de aarde nog zagen als een bezield wezen, maakte plaats voor een religie waarin de dienst werd uitgemaakt door de priesters, de kardinalen en de Paus. Een godsdienst van God de Vader, de Zoon en De Heilige Geest. De Keltische Grote Moeder godin werd vervangen door Moeder Maria. Covadonga, de Grot van de Grote Moeder, werd veranderd in een Maria kapel.
ALFONSO
Als Anne en ik ‘s avonds op goed geluk een hotel boeken in een klein stadje honderd kilometer verder blijkt dat het Asturisch koningsverhaal zich hier verder zet. Hier vinden we tevens het antwoord op onze vragen. Het stadje, Pravia, is onder andere de zetel van Alfonso de tweede, een achter, achter, achter, achterkleinzoon van Pelagius. Hij is de man die definitief de omslag maakt van het Keltisch naar het Katholieke Christendom. Alfonso sluit zich om politieke redenen aan bij de Paus uit Rome en bij keizer Karel de Grote. Deze Alfonso verschilt dag en nacht met Pelagius. Waar Pelagius een moedige strijder is, is Alfonso meer een vrome monnik. Hij wordt ‘de Kuise’ genoemd. Hij maakt een bedevaart naar Libredon, een stadje in Galicia en krijgt een visioen dat de beenderen van de apostel Jacobus uit Palestina aan komen varen in een stenen boot. De plek wordt terstond een bedevaartsoord. De plaats kennen we nu beter als Santiago de Compostella, en miljoenen mensen uit de hele wereld wandelen de camino om uiteindelijk het graf van de beroemde apostel te zien. Zelfs de paus ging er ooit heen en verkondigde dat de beenderen inderdaad van de heilige Jacobus moesten zijn… De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Wonderlijk hoe het verzinsel van één man de geschiedenis eeuwenlang kan beïnvloeden.
OVIEDO
Alfonso verhuist het koningshuis van Pravia naar Oviedo, de derde Koningsstad en de huidige hoofdstad van Asturias. Het is een levendige stad met een heel eigen karakter en cultuur. De bevolking straalt een zeker zelfbewustzijn, plezier en trots uit. Er speelt overal muziek, er lopen mensen verkleed rond in oude kostuums, er wordt doedelzak gespeeld, een overblijfsel van de Keltische muziek. Koning Pelagius is nog niet dood, maar leeft door in zijn volk.
Het is de verjaardag van Anne en we besluiten daar onze derde stop te maken. We hebben een prachtige dag en voelen ons verbonden met de oude Kelten. Het is net alsof we in deze tijd onze eigen, oude inheemse wortels weer terugvinden, onze verbinding met het land, en met de ziel.
Als ik op een rustig moment op Koning Pelagius afstem krijg ik de volgende boodschap door:
‘There is a battle going on; an archetypal battle between the small and the big, between the village of Asterix and the Roman army, between the Celts and the Catholics, it has always been this same archetypal battle. Between the ones who stand up for truth, justice and fairness, for the feminine, for that which is vulnerable and fragile, against systems that promote power, status, might and wealth. Just as in our time we fought against a great army, an overwhelming power that had already conquered all of Spain and Portugal. But we stood our ground. We prayed to the Madonna. We held up her flag. We kept the torch burning. Just by doing that, by not surrendering and speaking our truth we conquered. We won the battle. The physical fight was just the result of it. It was more our conviction, our strength of soul that made all the difference. This is what I want to give to you. This strength, this power to believe in yourself. To stand up for what is true to you. In your time. To be honest. Not to be perfect or morally superior, but to be true to your heart in all vulnerability and honesty. Your sword is your pen, to write your truth down. Your battle is about the earth and your patroness is other Earth, Gaia, the Great Goddess. The best thing you can do for her is to honor her. To kneel down and ask her support and guidance. Just as we did before the battle started….”
WORDT VERVOLGD
