travelogue 2022, part 3: autumn
(DOORSCROLLEN VOOR DE NEDERLANDSE VERSIE)

Having concluded our trip through Portugal in Lisbon, the capital of the country, it is time to start our journey back north. We travel from Lisbon eastwards, straight to the border with Spain. Along the way, we see brown wisps of smoke from the third major forest fire this summer. It seems a normal phenomenon by now. Portugal = forest fires in summer.

We pass Madrid after a few hours’ drive, with its four skyscrapers, housing the big banks and multinationals. They always remind me a bit of the four horses of the apocalypse: ominous, dark and menacing. We soon drive past them on our way through the beautiful Spanish interior. We spend the night in Ateca, a small town in the province of Aragon, where an old castle has been transformed into an atmospheric hotel. Our room is in the wall of the castle and overlooks the old bell tower. We sleep soundly, and wake up rested. here we get a taste of old, rustic Spain, which is a boon.

Before we drive on in the morning, we do our work. For months we have been working every morning on our project Sinai22. Answering emails, posting to the Facebook group and preparing things. This started with a dream almost a year ago. In the dream, I was watching a rock opera given in a red cave in the Sinai desert. It was about the goddess Hathor having her altar at the bottom of Mount Sinai. It also featured Moses and Aaron as characters. The singer reminded me of Judas from Jesus Christ Superstar. The story was about how the goddess was exiled, forgotten and her priestesses killed. Hathor, the primordial mother of the Sinai desert, goddess of love, healing and beauty, depicted as the woman with cow ears, became nothing more than a souvenir, a reminder of a great past.
The opera exuded an infectious and enthusiastic atmosphere, but at the end the singer looked at me piercingly: you too must jump into the Red Cave. The cave is the altar of the goddess. The Red Altar.

Since the next Climate Conference will be held in Sinai, Anne and I decided that our journey in 2022 would lead to Mount Sinai. As modern digital nomads, we let ourselves be guided by where our hearts lead us, but all the while keeping the vision of the final destination in mind: Mount Sinai, the Red Altar of the goddess. Like an anchor point in time, a spiritual acupuncture needle in the heart of the Middle East. I recall an earlier transmission on our journey:

‘Your journey into the Unknown might feel like an unknown journey, but it is very well planned out. It is a ‘soul journey’ with a specific purpose to lighten up and activate a higher consciousness in many people around the world. This is what you have been doing through the last 30 years, and this is still the work: to be a pioneer of consciousness by visiting sacred places and opening up the information or wisdom that is stored in these earth power spots.

Mother Earth is an organic, living creature that has a lot of wisdom about her own evolution. Human beings are part of that evolution and part of that being. You are little braincells walking on the surface of the planet. connecting several dots, thus bringing information from one place to another. This is like neurons that move through the brain, connecting several parts of the brain and to gather information and create insight, wisdom and understanding. This is what you do physically. The more awareness you have, the more clear your path will be and the more impact it will have. It will create connections, or wires, that create a higher understanding. It is important that you share the journey. They might not understand – just as you – why you are doing this, but it will trigger their heart and resonate on a deeper soul level. So they know what you are doing and they will empower that same movement.

Part of this work is about healing, all the places that are out of balance that have suffered from trauma, wars or painful situations in history. Part of your work is opening up basic wisdom that is stored in places like Sinai. It has the power of the fifth gospel, the fifth element, that has been waiting there for eons to be rediscovered, opened and activated.’

However, the plan to go to Mount Sinai takes a bizarre turn when, months later, we arrive in Fatima, the place where three shepherd children once received messages from Mother Mary. As we walk across the main square in front of the church, I suddenly hear a voice too. I do not know whether it is Mary, the Arabian Fatima or the Great Mother Goddess, but her words echo briefly, clearly and unmistakably in my mind. ‘When 1,000 women come together, I will be there…’ The message is about the gathering at Sinai and comes in like a bomb. 1,000 women? How are we going to organise that? I had planned to meet with about 30 men in a Bedouin camp, but 1,000 women is of a different order. We let the message rest, but in the months that followed it became increasingly clear: this is what we have to do. And thus begins our work of calling up women, writing emails, mobilising facebook etc etc.

As we make the journey from Lisbon, past Madrid, through the Pyrenees, via Paris to Belgium and the Netherlands, by now many people have heard the call. We are still far from reaching 1,000 women, but there is a start….

To be continued –

het rode Altaar

reisverslag 2022, deel 3: herfst

Nadat we onze reis door Portugal afgesloten hebben in Lissabon, de hoofdstad van het land aan de oceaan, wordt het tijd om onze reis terug naar het noorden aan te vangen. We reizen van Lissabon oostwaarts, rechtstreeks naar de grens met Spanje. Onderweg zien we bruine rookslierten hangen van de derde grote bosbrandperiode deze zomer. Het lijkt inmiddels een normaal fenomeen. Portugal = bosbranden in de zomer.

We komen na enkele uren rijden langs Madrid met zijn vier wolkenkrabbers, waar de grote banken en multinationals in gehuisvest zijn. Ze doen me altijd een beetje denken aan de vier paarden van de apocalyps: onheilspellend, donker en dreigend. We rijden er gauw langs en vervolgens onze weg door het prachtige Spaanse binnenland. We overnachten in Ateca, een klein stadje in de provincie Aragon, waar een oud kasteel is omgetoverd tot een sfeervol hotel. Onze kamer bevindt zich in de muur van het kasteel en kijkt uit op de oude klokkentoren. We slapen heerlijk, en worden uitgerust wakker. hier proeven we het oude, rustieke Spanje, wat een weldaad is.

Voordat we in de ochtend verder rijden doen we ons werk. Al maanden werken we iedere ochtend aan ons project Sinai22. Mailtjes beantwoorden, berichten posten op de Facebook groep en zaken voorbereiden. Dat begon met een droom van bijna een jaar geleden. Ik keek in de droom naar een rockopera die werd gegeven in een rode grot in de Sinai woestijn. Het ging over de godin Hathor die haar altaar onderaan de berg Sinai heeft. Ook Mozes en Aaron kwamen erin voor als personages. De zanger deed me denken aan Judas uit Jesus Christ Superstar. Het verhaal ging over hoe de godin werd verbannen, vergeten en haar priesteressen vermoord. Hathor, de oermoeder van de Sinai woestijn, godin van liefde, healing en schoonheid, afgebeeld als de vrouw met koeienoren, werd niet meer dan een souvenir, een herinnering aan een groots verleden.
De opera straalde een aanstekelijke en enthousiaste sfeer uit, maar aan het eind keek de zanger me doordringend aan: jij moet ook in de Rode Grot springen. De grot is het altaar van de godin. Het Rode Altaar.

Aangezien de volgende Climate Conference in de Sinai wordt gehouden, besloten Anne en ik dat onze reis in 2022 naar de berg Sinai zou gaan leiden. We laten ons als moderne digitale nomaden leiden door waar ons hart ons naar toe leidt, maar de hele tijd houden we de visie van het einddoel voor ogen: de Sinai, het Rode Altaar van de godin. Als een ankerpunt in de tijd, een spirituele accupunctuurnaald in het hart van het Midden Oosten. Ik herinner me een eerdere doorgave op onze reis:

Het plan om naar de berg Sinai te gaan neemt echter een bizarre wending als we maanden later in Fatima komen, de plek waar drie herderskinderen ooit boodschappen doorkregen van Moeder Maria. Terwijl we over het grote plein lopen voor de kerk hoor ik opeens ook een stem. Ik weet niet of het Maria, de arabische Fatima of de Grote Moedergodin is, maar haar woorden klinken kort, duidelijk en onmiskenbaar door in mijn geest. ‘Als 1000 vrouwen samenkomen, zal ik er zijn…’ De boodschap gaat over de samenkomst in de Sinai en komt binnen als een bom. 1000 vrouwen?? Hoe gaan we dát organiseren? Ik had het plan om met zo’n 30 mannen samen te komen in een bedoeinenkamp, maar 1000 vrouwen is van een andere orde. We laten de boodschap rusten, maar in de maanden erna wordt het steeds duidelijker: dít is wat we te doen hebben. En daarmee begint ons werk om vrouwen op te roepen, mails te schrijven, facebook te mobiliseren etc. etc.

Als we de reis van Lissabon, langs Madrid, door de Pyreneeën, via Parijs naar België en Nederland maken, zijn er inmiddels al vele mensen die de roep hebben gehoord. We zijn nog lang niet aan de 1000 vrouwen, maar er is een begin…

wordt vervolgd –

TON 49: THE RED ALTAR

het rode Altaar

Author: Ton van der Kroon