(dutch version underneath the english version)
When Lyra and Will, the main characters from ‘His Dark Materials’, step through the northern lights, they come to the city of Cittagazze. A sunny southern city, where it is quiet and deserted. As soon as Anne and I arrive in Figueros de Vinhos, a mountain town in Portugal, not far across the border with Spain, it seems as if we have entered the serie of His Dark Materials. The air is soft and sweet, the roads are quiet, and time seems to have stood still here. In the store you pay with cash. There is no city noise, no fast-paced culture, no hip clothing stores, and no good wifi either. We can stay in a holiday home of a friend of Anne’s, called ‘The Lotus House’. We have to get used to the new country. Portugal is completely blank for us, a blank canvas. I don’t speak a word of Portuguese and nothing reminds us of “home.” At first it’s scary not having any reference point. We are almost depressed by the emptiness. But the beauty and nature surround us with patience and love. We soon find out that the garden at the house is a true paradise, which Adam and Eve would be jealous of. The oranges, mandarins, grapefruit, lemons and kiwis grow abundantly on the trees here. The pool is still too cold, but everything is ready and waiting for a wonderful stay. But the big question soon arises: What are we doing here? What is our job? Is this the place of the community? Or should we look further? My guides told me: Explore the country through 12 constellations and then make your decision.
We get tips and puzzle pieces about Portugal from many dear friends. A friend sends us a book about the role of the Templars in the country. They helped the first king of Portugal to defeat the Moors and in return were allotted a piece of the land. The capital of the Templars, Tomar, is half an hour away from us. Someone has suggested that the word Portugal comes from the word ‘Port-du-Gral’. Ahum, maybe…
The vagueness and emptiness play tricks on us for the first two weeks. Then we decide to make a trip to the south of Portugal, the Algarve. Two friends who live there, Noa and Haneen, both have a son whose birthday is on February 7, just like me. How nice would it be if we celebrate the three birthdays of three Aquarius together. The wonderful coincidence is that Dorian the son of Noa is Israeli, Zahir the son of Haneen is Palestinian and from Gaza, and I Western. Three believe birthdays on the same day. Somehow our gathering has a greater meaning, but I don’t know what yet.
However, Corona throws a spanner in the works. While we are staying there the first day, Haneen gets sick and tests positive. We have to abort our journey to Noa, because we may be infected ourselves. We have no choice but to go back to our house in the mountains. However, we take a different route back: via the mountain town of Evora. Evora is also a ‘quiet’ city; majestic old buildings and a beautiful square, flocks of storks, a temple of Diana from Roman times, but here too it seems as if time has stood still. Something doesn’t quite feel right. As if something is waiting, waiting for the awakening from a long hibernation, a new spring, a new consciousness, the next step in evolution. I see the image of a king who sleeps underground and who needs to be awakened, The Return of the King, here in Portugal. Anne feels the gathering of the knights, the Templars, who are allowed to come back again.
Anne and I talk about the ideas of Sri Aurobindo and The Mother, who together founded the international community Auroville in India. In the distant future they saw the emergence of the supramental man, a man who transcends his ego and personality and goes beyond duality. We are only an intermediate stage in human development. Only about 5 percent or so of our brains are in use. What would it be like if we also started using the other 95%? Perhaps we haven’t evolved yet and are we living in a time when a leap in consciousness can take place? In any case, the fat crisis in which we live seems to give all the impetus to it. If we continue on the same road, it seems that certain doom awaits us. But what is needed? We can’t already see our own next step, or know what to do?
As so often, we decide to ask our guides for advice. We’ll get a quick answer.
“Your view is too small, too limited. You need to look at a much broader scope. Because you are in connection with world events, with a world change. The moment you make it too small, you start to stare blindly at your local situation. But you need to have an overview with a much larger scope.
It’s like these storks are flying above the world, looking down. Because if you’re looking too small, you will see problems, you will see stones on the road. I f you look from above you see the whole landscape, the whole horizon, the past and the future.
Don’t limit yourself, don’t think yourself small, see yourself in this enlightened state of being. You have to raise your frequency and raise your consciousness to get the picture and the overall purpose of your journey. It’s connected to an evolutionary process, to create the new humankind, the transpersonal human being. Trust the process and follow your path. Collect all the pieces of the puzzle and slowly you will get clarity on the reason you are here in this country.”
When we come home in the evening to our temporary home base, we decide to watch the movie ‘The Ninth Gate’. It is an old, mystical thriller, with a young Johnny Depp, set in the Cathar region, among other places. The last scene takes place in the castle of Puivert. The story revolves around three copies of a medieval manuscript containing a ritual to resurrect the devil. Three books, nine gates. However, the three books all appear to have a slight deviation. Only by putting the three books together does the ritual become clear. I only now noticed that the film is also set in Portugal. Johnny Depp investigates the origin of one of the three copies belonging to two old brothers in a Portuguese town. They remind me of the two brothers from the local grocer here in the village. After all the land of the Grail?
Then suddenly the penny drops, the deeper meaning of the thriller. The three books probably symbolize the Bible, the Tohrah and the Quran. To get the full picture, to be able to do the actual ritual – not to receive the devil but to receive the divine – all three books are needed. I think about the birthdays of Zahir, Dorian and myself. Three times seven. 21. If we want to step into the 21st century we need the connection between all three religions Islam, Christianity and Judaism. I had noticed before that I could only understand several Bible stories until I heard the Jewish version from my friend Dvora, or the Koran version from people I met in Syria, Gaza or Iran. Only by putting all the stories and puzzle pieces together does the bigger picture become clear.
Anne and I watch the Netflix series ‘The Messiah.’ It is the same story all over again. According to Islamic tradition, the Islamic Messiah, the Mahdi, comes from Syria. But according to prophecies from Islam, he cooperates with Christ. Islam and Christianity will merge in the End Times. Undoubtedly, the Islamic Mahdi, the returned Christ and the Jewish Messiah are one and the same. Would that be the key of this time? The three faiths that reunite in the New Jerusalem, the city that is the origin of the conflict? The city of peace. Jeru Shalem. But also the city of the Canaanite sun god Shalem. “Only when there is peace in Jerusalem can there be peace in the world.” I see the connection with Akhenaten and Moses, both prophets who started a revolution in spiritual awareness: not the outer gods and rituals, but the inner sun in your own heart. Is that the revolution we need? I hear more and more hopeful sounds from Israël, where young Israelis and Palestinians seek each other out and connect with each other through social media. It is also one of the messages I once heard when I gave a lecture in Jerusalem: “Start the unification process!”
Slowly an idea grows, which has been lying around for a long time. Last May, when I was in the Sinai Desert with a Jewish friend, we talked about what it would be like to organize an international men’s gathering in the Sinai. What would it be like for Jews, Christians and Muslims to climb the mountain of Moses together? To listen again to the voice of God, as the three descendants of Moses? To become broterhs again. And sisters. For the masculine needs the feminine, and vice versa. A plan is ripening…
To be continued -DUTCH VERSION
Als Lyra en Will, de hoofdpersonen uit ‘His Dark Materials’, door het noorderlicht stappen komen ze in de stad Cittagazze. Een zonnige, zuidelijke stad, waar het stil en verlaten is. Zodra Anne en ik aankomen in Figueros de Vinhos, een bergstadje in Portugal, niet ver over de grens met Spanje, lijkt het of we in een andere film terecht zijn gekomen. De lucht is zacht en zoet, de wegen zijn stil, en de tijd lijkt hier stil te hebben gestaan. In de winkel betaal je met contant geld. Er is geen stadslawaai, geen snelle cultuur, geen hippe kledingwinkels, en ook geen goede wifi. We kunnen terecht in een vakantiehuis van een vriendin van Anne, Rozemarijn. We moeten eerst even wennen. Portugal is voor ons helemaal blanco, een leeg canvas. Ik spreek geen woord Portugees en niets herinnert ons hier aan ‘thuis.’ In het begin is het beangstigend om geen enkel referentiepunt te hebben. We worden bijna depressief van de leegte. Maar de schoonheid en de natuur omringd ons met geduld en liefde. Al gauw komen we er achter dat de tuin bij het huis een waar paradijs is, waar Adam en Eva jaloers op zouden zijn. De sinaasappels, mandarijnen, grapefruits, citroenen en kiwi’s groeien hier rijkelijk aan de bomen. Het zwembad is nog te koud, maar alles ligt klaar en te wachten op een heerlijk verblijf. Maar de grote vraag dient zich spoedig aan: Wat doen we hier? Wat is onze taak? Is dit de plek van de community? Of moeten we nog verder zoeken? Ik kreeg van mijn gidsen te horen: Verken het land gedurende 12 sterrenbeelden en maak dan pas je beslissing.
We krijgen van vele lieve vrienden tips en puzzelstukjes over Portugal. Een vriend stuurt ons een boekwerk over de rol van de Tempeliers in het land. Ze hielpen de eerste koning van Portugal om de Moren te verslaan en kregen in ruil daarvoor een stuk van het land toebedeeld. De hoofdstad van de Tempeliers, Tomar, ligt een half uurtje van ons vandaan. Iemand oppert de theorie dat het woord Portugal van het woord ‘Port-du-Gral’ vandaan komt. Ja, zo kun je van alles aan elkaar breien.
De onbestemdheid en de leegte spelen ons de eerste twee weken parten. Dan besluiten we een tocht naar het zuiden Van Portugal, de Algarve, te maken. Twee vriendinnen die daar wonen, Noa en Haneen, hebben allebei een zoontje die op 7 februari jarig is, net als ik. Hoe leuk zou het zijn als we de drie verjaardagen van drie watermannen samen vieren. Het wonderlijke toeval wil dat Dorian, de zoon van Noa, Israelisch is, Zahir, de zoon van Haneen, Palestijns is en uit Gaza komt, en ik westers. Drie geloven op dezelfde dag jarig. Op de een of andere manier heeft onze samenkomst een grotere betekenis, maar ik weet nog niet wat.
Corona gooit echter roet in het eten. Haneen wordt terwijl we er de eerste dag logeren ziek en test positief. We moeten onze tocht naar Noa afbreken, want wellicht zijn we zelf ook besmet. Er zit niets anders op dan terug naar ons huis in de bergen te gaan. We nemen echter een andere route terug: via de bergstad Evora. Evora is eveneens een ‘stille’ stad; majestueuze oude gebouwen en een prachtig plein, zwermen van ooievaars, een tempel van Diana uit Romeinse tijd, maar het lijkt ook hier of de tijd heeft stilgestaan. Er voelt iets niet helemaal pluis. Alsof iets ligt te wachten, te wachten op ontwaken uit een lange winterslaap, een nieuwe lente, een nieuw bewustzijn, een volgende stap in de evolutie. Ik zie het beeld van een koning die slaapt onder de grond en die wakker gemaakt moet worden, The Return of the King, hier in Portugal. Anne voelt het verzamelen van de ridders, de tempeliers, die weer terug mogen komen.
Anne en ik hebben het over het gedachtengoed van Sri Aurobindo en The Mother, die samen de internationale community Auroville in India stichtten. Ze zagen in de verre toekomst de supramentale mens verschijnen, een mens die zijn ego en persoonlijkheid ontstijgt en voorbij de dualiteit gaat. We zijn slechts een tussenfase in de menselijke ontwikkeling. Slechts zo’n 5 procent of zo van onze hersenen zijn in gebruik. Hoe zou het zijn als we de andere 95% ook gingen gebruiken? Zijn we misschien nog niet uitgeëvolueerd en leven we in een tijd waarin een sprong in bewustzijn kan plaatsvinden? De vette crisis waarin we leven lijkt er in ieder geval alle aanzet toe te geven. Als we doorgaan op dezelfde weg lijkt ons een zekere ondergang te wachten. Maar wat is er nodig? We kunnen al niet onze eigen volgende stap zien, of weten wat we te doen hebben?
Zoals zo vaak, besluiten we onze gidsen om raad te vragen. We krijgen snel antwoord.
“Your view is too small, too limited. You need to look at a much broader scope. Because you are in connection with world events, with a world change. The moment you make it too small, you start to stare blindly at your local situation. But you need to have an overview with a much larger scope.
It’s like these storks are flying above the world, looking down. Because if you’re looking too small, you will see problems, you will see stones on the road. If you look from above you see the whole landscape, the whole horizon, the past and the future.
Don’t limit yourself, don’t think yourself small, see yourself in this enlightened state of being. You have to raise your frequency and raise your consciousness to get the picture and the overall purpose of your journey. It’s connected to an evolutionary process, to create the new humankind, the transpersonal human being. Trust the process and follow your path. Collect all the pieces of the puzzle and slowly you will get clarity on the reason you are here in this country.”
Als we ’s avonds thuiskomen in onze tijdelijke thuisbasis besluiten we de film ‘The Ninth Gate’ te kijken. Het is een oude, mystieke thriller, met een jonge Johnny Depp, die zich onder andere afspeelt in het Katharengebied. De laatste scene speelt in het kasteel van Puivert. Het verhaal draait om drie copieën van een middeleeuwse manuscript waarin een ritueel staat om de duivel op te wekken. Drie boeken, negen poorten. De drie boeken blijken echter allemaal een lichte afwijking te hebben. Alleen door de drie boeken tezamen te leggen wordt het ritueel helder. Het valt me nu pas op dat de film zich ook in Portugal afspeelt. Johny Depp onderzoekt de oorsprong van één van de drie copieën bij twee oude broers in een Portugees stadje. Ze doen me denken aan de twee broers van de plaatselijke kruidenier hier in het dorp. Dus toch het land van de Graal?
Dan opeens valt het kwartje, de diepere betekenis van de thriller. De drie boeken staan waarschijnlijk symbool voor de Bijbel, de Tohrah en de Koran. Om het totale beeld te krijgen, het werkelijke ritueel te kunnen doen – om niet de duivel maar om het goddelijke te ontvangen – zijn alle drie de boeken nodig. Ik denk aan de verjaardagen van Zahir, Dorian en mijzelf. Drie keer zeven. 21. Als we de 21ste eeuw binnen willen stappen hebben we de verbinding nodig tussen alle drie de godsdiensten Islam, Christendom en Jodendom. Het was me al eerder opgevallen dat ik diverse bijbelverhalen pas goed begreep als ik de joodse versie van mijn vriendin Dvora hoorde, of de koran versie van mensen die ik ontmoette in Syrië, Gaza of Iran. Pas door alle verhalen en puzzelstukjes aaneen te leggen wordt het grotere plaatje duidelijk.
Anne en ik kijken de dagen erna naar de Netflix Serie ‘The Messiah.’ Ook hierin wordt het zelfde verhaal verteld. De islamitische Messias, de Mahdi, komt volgens de islamitische traditie uit Syrië. Maar volgens profetieën uit de Islam werkt hij samen met met Christus om het kwaad te verslaan. Islam en Christendom gaan in het Einde der Tijden samen op. Ongetwijfeld is de islamitische Mahdi, de wedergekeerde Christus en de Joodse Messias één en dezelfde. Zou dat de sleutel zijn van deze tijd? De drie geloven die opnieuw samenkomen in het nieuwe Jeruzalem, de stad die de oorsprong van het conflict is? De stad van vrede. Jeru Shalem. Maar ook de stad van de Kanaanitische zonnegod Shalem. ‘Pas als er vrede in Jeruzalem is, kan er vrede in de wereld zijn.’ Ik zie de verbinding met Achnaton en Mozes, beide profeten die een revolutie in het spirituele denken aankondigden: niet de uiterlijke goden en rituelen, maar de innerlijke zon in je eigen hart. Is dat de omwenteling die we nodig hebben? Ik hoor inmiddels steeds meer hoopvolle geluiden uit Israël, waar jonge Israeliërs en Palestijnen elkaar via social media opzoeken en met elkaar verbinden. Het is tevens een van de boodschappen die ik ooit hoorde toen ik een lezing in Jeruzalem gaf: ‘Start the unification process!’
Langzaam groeit een idee, dat al lang in de week ligt. Toen ik vorig jaar in mei met Eran, een joodse vriend, samen in de Sinai Woestijn was hadden we het erover hoe het zou zijn om een internationale mannenbijeenkomst te organiseren in de Sinai. Hoe zou het zijn om als joden, christenen en moslims samen de berg van Mozes op te gaan? Opnieuw te luisteren naar de stem van God, als de drie nazaten van Mozes? Om ons opnieuw te verbroederen. En te verzusteren. Want het mannelijke gaat niet zonder het vrouwelijke, en vice versa. Een plan rijpt…
- Wordt vervolgd –
